Plantvormen
| STRUIK VORM | KUST VEGETATIE | BOSLAND | BOS | |
| Australië | Kwongan/Mallée | Kwongan | Eucalypt Forest | Eucalypt Forest |
| Zuid-Afrika | Fynbos/Albany ticket | Strandveld | - | - |
| Californiê | Chapparal | Coastal sage scrub | Oak Forest | Redwood Forest |
| Chili | Matorral | Coastal matorral | Sclerophyll Forest | Nothofagus Forest |
| Middellandse Zee | Maquis | Garrigue | Eiken bos | Eiken & Dennen bos |
De volgende beschrijving helpt u om het plantoverzicht van de vijf gebieden met in feite dezelfde soorten vegetatie (met variaties) te begrijpen.
Struikvorm: Dit type definieert in het algemeen een struikachtige groenblijvende struik met sclerofiele bladeren (taaie en dikke bladeren om vochtverlies tegen te gaan). Varianten zijn:
- De Californische Chapparal bestaat meestal uit een enkele laag van dichte grote struiken met weinig ondergroei.
- De Chileense Mattoral bestaat uit grote struiken en kleine bomen die verspreid staan met hier tussen gras.
- Het Afrikaanse Fynbos en Australische Mallee hebben dezelfde kenmerken als de voorgaande, maar met grotere variaties in hoogte en soorten.
- De Middellandse Zee Maquis heeft een hoge dichtheid, maar kan ook variëren in hoogte met een aantal grote minderheids taxons. ''Maquis'' komt uit de Franse taal en wordt veel gebruikt. Vooral door de invloed van de Universiteit van Montpellier (Zuid-Frankrijk) die gezaghebbend is op dit gebied.
Kustvegetatie: Wordt hier gebruikt om een kust plantengemeenschap aan te geven welke voornamelijk bestaat uit lage struiken, aangepast aan wind en zeezout. Dit is meestal een variant van de struiken, bosjes en veel grassoorten op de duinen en stranden. De Chileense Matorral wordt het kust Matorral. De beschreven gebieden in Australië en Zuid-Afrika zullen dichterbij de Matorral komen. In het Middellandse Zeegebied bestaat het struikgewas uit lage struiken aangepast aan ernstige droogte (Ter informatie, deze vorm van vegetatie wordt Phrygana genoemd in Griekenland en Batha in Israël.)
Gemengde gebieden: Deze gebieden kunnen worden aangegeven als "hout" wanneer de bomen ver genoeg van elkaar staan om ruimte te maken voor verschillende struiken, kruidachtige planten en grassen. De bladverliezende eiken domineren de bossen van Californië en het Middellandse Zeegebied. Eucalyptus is de boom familie die het meest aanwezig is in Australië en de Nothofagus in Chili. In Zuid-Afrika zijn bossen en wouden veel minder aanwezig als in de andere gebieden. De bossen zijn vooral te vinden in de landbouw zones, zodat een groot deel van deze gebieden is omgezet in weiland.
Bossen: Ze zijn samengesteld uit bomen waarvan de dichtheid een aanzienlijk bladerdak biedt. Zij hebben behoefte aan meer water dan andere soorten, maar zijn niettemin onderworpen aan licht en ze zijn aangepast aan de zomer droogte. We vinden eiken en gemengde sclerofiele bossen in Californië en eucalyptusbossen in Australië. In Chili nam het sclerofiele bos in omvang af vanaf het begin van de ontwikkeling van de menselijke activiteit. Zo ook in het Middellandse Zeegebied dat ooit was bedekt met eikenbossen maar waarvan er om dezelfde reden zeer weinig van over is gebleven. De Kaapregio in Zuid-Afrika heeft nooit bos gehad. Men moet naar Knysna gaan om enkele overblijfselen voorafgaand aan de Europese nederzettingen te vinden.
