De kavels werden benut voor het houden van schapen en het verbouwen van wijn met ertussen braakliggende percelen en het instand houden van natuurlijke bossen voor de jacht. Het landgoed was 400 jaar geleden eigendom van het hertogdom van Uzès. De Franse revolutie van 1789 heeft geleid tot het onteigenen van de landgoederen van het hertogdom.
Na verloop van tijd werden de landgoederen verdeeld door verkoop aan de burgerij en is het domein ontstaan. In 1807 gaf Napoleon opdracht de domeinen in te meten om zo een einde te maken aan oneerlijke belasting-inning. Na onderzoek in de departementale archieven van de Gard hebben wij de eerste naam van het domein teruggevonden, de boerderij van "de brug van Nîmes". Tevens werd duidelijk dat al het land en de gebouwen eigendom waren van de familie Pérouse. Het oude kadaster is geheel identiek aan die van 2004.
Een mooi huis van 750 vierkante meter, werd gebouwd rond 1830 te midden van dennen, eiken, lauwrierstruiken en open plekken. Het werd gebouwd zoals gebruikelijk in die tijd, om de eigenaren te huisvesten. Omgeven door een muur waarbinnen ook de bloementuin, moestuinen alsmede de centrale woning met bijgebouwen waren, zoals een schuur, een boerderij voor het personeel en de stallen.
Net als de meeste grond in het gebied, werd de boerderij van "de brug van Nîmes" een wijnmakerij omdat de wijnstok geen water nodig heeft. Helaas verscheen de phylloxera (de plaag van de wijnstok) alsmede de oïdium (een champignon) in het departement van de Gard in 1863. Ze verspreidde zich als wildvuur door de gehele Languedoc Roussillon en roeide deze vorm van landbouw uit. Het duurde meer dan 50 jaar voordat ze zich hiervan herstelde.
In het begin van de 60er jaren besloten de autoriteiten en mensen van goede wil, dat het nodig was om tot diversificatie van de landbouw te komen, ten einde een nieuwe economische ineenstorting (kritisch probleem van de monocultuur) te vermijden. De technologische vooruitgang in die tijd was aanzienlijk en opende de mogelijkheid om eindelijk dit gebied toegankelijk te maken voor andere vormen van landbouw.
Philippe Lamour, die sinds 1942 in het bezit was van een boerderij in de Gard, heeft destijds een kwalitatieve benadering voorgesteld met studies van substraten, nieuwe rassen van wijnstokken, oenologische onderzoek en modernisering van de landbouw methoden. In oktober 1944 werd hij belast met het oprichten van een departementale landbouw commissie, overeenkomstig de aanwijzing door de minister van Landbouw, François Tanguy-Prigent. Voor de realisatie van dit ambitieuze programma, richtte de staat in 1955 de Nationale Maatschappij voor de Ontwikkeling van de Neder-Rhône regio Languedoc (BRL) op, waarvan hij voorzitter was tot 1974.
De ingenieurs creëerden een hydraulisch systeem die de landbouw in staat stelde het water van de Rhône te gebruiken. Het was dit heilzame water dat een radicale transformatie mogelijk maakte op dit uitgestrekte plateau. Hierdoor werd het mogelijk om fruitboomgaarden aan te leggen voor o.a abrikozen, perziken en appels. Ook de wijnstok keerde terug. De kleigrond, bezaaid met keien, geeft deze wijn zijn typische karakter waardoor in 1986 de AOC werd verleend.
Het was 45 jaar na dit stadium dat het agrarische gebied werd verkocht en een nieuw avontuur begon...
Het geheel bestond uit het 19e eeuwse herenhuis, een park en een paar boom- en olijfgaarden. De huidige eigenaar, gepassioneerd door geschiedenis, plantkunde en architectuur, zag meteen het potentieel van de plaats. Tijdens de renovatie van het 'kasteel' werden ook de tuinmuren vervangen. Het park en de omgeving werden verfraaid met onder andere de aanleg van een kunstmatige rivier.
Voor meer informatie over de tuinen "klik hier"